Great Bernera Trail

Afstand: 11.25 km
Tijd: 3-4 uur
Moeilijkheid: Gemiddeld
Terrein: Meestal bewegwijzerd, al zijn er stukken waar het pad minder duidelijk is; de terugweg is op een verharde weg
Start: Parking aan het community centre, Breacleit

Dit is een klassieker, een absolute must als je Lewis bezoekt, een van de eilanden van de Buiten-Hebriden. Great Bernera is het grootste van een van de vele kleine eilanden langs de kust van Lewis. Voor het geval je het je zou afvragen, ja, er is ook een Little Bernera en het is wel degelijk een heel stuk kleiner dan Great Bernera.

Deze wandeling vind je terug in werkelijk elke wandelgids, en vanzelfsprekend ook op de website van Walkhighlands. En als je de wandeling zelf maakt, zal je ook snappen waarom. Het is een heerlijke halve dag, met fantastische vergezichten, een met de natuur en nauwelijks iemand op je pad. Voor alle details, zie de pagina van Walkhighlands.

Wat ik bijzonder amusant vind, is het feit dat je - om aan Great Bernera te geraken - over een brug over de Atlantische Ocean rijdt. Biecht de waarheid. Helemaal over de Atlantische Oceaan. Hoe vaak doe je dat? (als je er woont, redelijk vaak natuurlijk)

De wandeling is bewegwijzerd met paaltjes die op onregelmatige afstand verspreid staan. Maar geen zorgen, je moet al je best doen om verloren te lopen. Als je rond kijkt, zie je altijd wel weer een paaltje opduiken. De echte moeilijkheid is eigenlijk dat je gewoon ogen tekort komt om al die pracht te aanschouwen.

Voor dit stuk langs de westkust wordt in elke gids gewaarschuwd dat het hier behoorlijk nat kan liggen. Maar eerlijk gezegd, dat vergeet je helemaal na de wandeling, want het enige wat je nog weet naderhand is hoe mooi het allemaal wel was: de oceaan, een loch, een eigenzinnige kustlijn.

Het mooiste zicht bij uitstek, is als je aan het einde van het pad afdaalt in Bostadh glen. Die vallei eindigt op een idyllisch strand waar je helemaal stil van wordt. De perfecte plaats om te herbronnen met een paar boterhammen en een tasje thee, en het juiste gezelschap.

Het strooien dak dat je hierboven kan zien, is van een gereconstrueerd huis uit het IJzeren Tijdperk. In 1993 legde een zware storm een vijftal van die huizen bloot. Ze werden bewoond tussen de zesde en negende eeuw.
Tijdens de zomer kan je het huis een bezoekje brengen en een praatje slaan met de gids die daar verschillende maanden doorbrengt. Eén waarschuwing: er wordt met turf gestookt en de geur hangt nog dagen in je kledij. Ik vond dat helemaal niet erg, maar mijn wederhelft kon de geur minder verdragen. Meer informatie kan je hier vinden.

Op het strand kan je de Time and Tide Bell bewonderen. Over de hele kustlijn werden er zo twaalf geplaatst als onderdeel van een kunstwerk.

Maar wat ik veel indrukwekkender vond, was de stoel op het strand. Die was daar gewoon perfect geplaatst: het glinsterende strand, de stoel, het heldere water en de grillige rotsen. Wat een prachtige wandeling was me dat.
Wat was dat ook alweer over zompige stukken?

Terugkeren doe je via de weg, en dan pas besef hoeveel mensen een pracht van een wandeling hebben gemist. De meesten rijden immers gewoon naar Bostadh beach en keren dan terug. Aan het einde van de wandeling kan je nog even wat drinken in de cafeteria, waar je ook meer informatie over het eiland zelf kan vinden.
En dan rijd je terug, en kan je nog even glimlachen als je over de Atlantische Ocean rijdt. Ik vond het best wel een speciaal gevoel.

Terug naar de beginpagina.

• Een beetje hoger graag
• Glen Affric
• Great Bernera
• Rothiemurchus