Home
Glen en Loch Etive
Ik moet toegeven: het puntje op de kaart hiernaast geeft het niet helemaal weer. Loch Etive alleen is al meer dan 30 km lang en Glen Etive ligt er dan nog eens boven. De Etive rivier ligt dan nog eens daarboven. Die rivier begint eigenlijk ten oosten van Glen Coe, nog voorbij het Kingshouse Hotel langs de A82. Loch Etive vloeit dan weer in de Firth of Lorn ter hoogte van Connel. Dus ik had wel een heel lang stipje moeten zetten. Maar je krijgt toch een beetje een idee, niet?
Maar allereerst dit. Hoe spreek je Etive correct uit?
Neen, het is alvast niet met de klemtoon op de tweede lettergreep. Ja, er zijn genoeg videos online waarin gesproken wordt over Glen Etiiiiiiiiive. Maar die spreken het verkeerd uit.
Dus, voor eens en voor altijd: de klemtoon ligt op de eerste lettergreep, op de E (en die klinkt als een korte "e"). Het wordt uitgesproken als E-tiv.
De volgende keer als je het iemand nog eens verkeerd hoort uitspreken, mag je gerust je ongenoegen laten blijken. E-tiv, E-tiv, E-tiv. Voilà.
Zoals gezegd, het is een hele afstand. Logisch dus dat je de pracht van Glen en Loch Etive op verschillende manieren kan bewonderen. Om het makkelijk te maken, gaan we hier van noord naar zuid.
Je kan wandelen door de Lairig Gartain. Dat is de vallei tussen Buachaille Etive Mor en Buachaille Etive Beag. Inderdaad, die iconische Munro die in het oog springt als je Glen Coe nadert, dat is grote broer. Superhandig is de parking aan de start van de Lairig Gartain. Minder handig is dat de parking doorgaans bomvol staat.
Het bord links is van 2010. Tegenwoordig hebben ze er ook de naam van de vallei aan toegevoegd. Het is vijf mijl om tot in Glen Etive te wandelen, maar je hoeft zo ver niet te stappen (of je moet ginder een tweede auto op je laten wachten). Je kan ook gewoon tussen de twee Buachailles wandelen en geleidelijk aan hoogte winnen. Als je geluk hebt, hoor je misschien de mannelijke herten loeien. Dan kan je de kuddens zoeken op de bergflanken.
Je kan het hoogste punt niet missen, geloof me. Op dat punt krijg je immers dit prachtige panorama voor ogen: Glen Etive met de Etive rivier die erdoor kronkelt. Je zal er ongetwijfeld even van willen genieten.
Dit hoogtepunt heeft echter één klein nadeel: het is er verdomd winderig. Als je er je boterhammekes wil opeten, zal je mogelijk je muts of kap moeten opzetten. Een tasje warme thee is ook welkom (chocolade zeker!).
Als je het helemaal avontuurlijk wil aanpakken, kan je Glen Etive ook vanop grotere hoogte aanschouwen. Daarvoor dient de parking een beetje verder langs de A82 in Glen Coe. Van daaruit kan je de Buachaille Etive Beag beklimmen. 
Deze indrukwekkende berg bestaat - net zoals zijn grote broer - uit twee Munros. Het is maar logisch dat je de meest zuidelijke beklimt: Stobh Dubh (en laat dat nu toevallig ook de makkelijkste van de twee zijn). Met een beetje geluk (lees: als de wolken willen wijken) kan je van dit adembenemende vergezicht genieten.
Hoe mooi kan de natuur wel niet zijn?
Tot nu toe hebben we Glen Etive enkel vanop afstand bewonderd, maar je kan ook een ritje door de vallei maken. Als je met je vierwieler (of tweewieler) vanuit het zuiden richting Glen Coe rijdt, zie je links een bordje richting Glen Etive. Het staat niet ver nadat je de Glencoe Mountain site bent gepasseerd. Hou er wel rekening mee dat dit weggetje heel populair is. Dus het zou best kunnen dat als je naar de monding van de rivier Etive in Loch Etive in Gualachulain rijdt, je heel wat auto's, campervans en ander gemotoriseerd vervoer zal kruisen. Meer nog, de beste panorama's kunnen mogelijk wel eens een storend element bevatten (in ons geval: een felblauwe tent).
Je gaat krinkeldewinkel zuidwaarts. Maar het is toch de moeite om even halt te houden vlak na Dalness. Dat "kleine" gebouw is de Dalness Estate. Die niet zo kleine molshoop achter het gebouw is Stob na Bròige. Da's de zuidelijkste Munro van Buachaille Etive Mor.
Een beetje verder naar het zuiden zie je allebei de Buachailles.
In het midden van die U-vorm bevindt zich die fraaie picknick-plaats met zicht op Glen Etive (met thee en chocolade en een "beetje" wind).
Aan het einde van de weg, waar de rivier in het loch vloeit, is er een parking, maar die is veel te klein voor alle bezoekers. Dus je kan maar hopen op een beetje geluk.
Maar wie wil nu niet genieten van dit zicht? De foto rechts is genomen in een noord-oostelijke richting, terug naar Glen Etive. (Er was een fraaiere foto, maar daar stond ook een schoon blauw tentje op.)
Als je je omdraait, kijk je naar Loch Etive. Je zou het misschien niet denken, maar toch was het vrij druk daar. De kans dat je de site voor jezelf hebt, is vrij klein. Als je helemaal pecht hebt, hangt er bovendien een drone boven je hoofd, en kijken alle bezoekers geïrriteerd rond. Maar goed, ieder zijn eigen ding.
Zoals je al kan zien op de foto: je kan Loch Etive ook per boot ontdekken.
Maar wij doen onze kilometers nog het liefst te voet, dus besloten wij om Loch Etive zo te ontdekken. Als je richting Oban rijdt op de A85, dan heb je vlak voorbij Bridge of Awe, een bordje richting Inverawe Smokehouses. Net vóór je aan de Smokehouses arriveert, sla je rechts af naar een parking. Dan wandel je door de bossen (alhoewel, ze hadden net serieus wat bomen gekapt toen wij er waren) tot je niet ver van de oever van Loch Etive arriveert.
Dit vergezicht zie je als je richting het westen kijkt.
Hieronder zie je het zicht in de richting die je wandelt (noord-oosten).
Op deze wandeling beslis je helemaal zelf hoever je wil wandelen. Het enige wat je in je achterhoofd moet houden, is dat je dezelfde afstand ook nog terug moet. En wat je ook moet onthouden is dat de terugweg niet veel sneller zal zijn dan de doortocht. Het gaat namelijk constant op en neer. Wij wandelden zo'n twee uur: daarin een korte pauze om te eten en oneindig veel stops om foto's te nemen. De terugweg duurde anderhalf uur.
Aan de blauwe lucht kan je al zien dat we echt een prachtige dag hadden. Geen wolkje te bekennen. En eerlijk, die dertien graden voelde aan als twintig. We waren content dat we nu en dan eens in de schaduw konden afkoelen.
Zoals je kan zien hebben we veel foto's genomen. Het moest er dan ook maar niet zo verdraaid prachtig zijn.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Op dit punt besloten we te eindigen: letterlijk iets van een hoogtepunt. We hadden op zijn minst nog een uur moeten wandelen vooraleer we voorbij Inverliver Bay (dat stukje water rechts) het volgende stuk van Loch Etive konden zien. Herinner je je nog: Loch Etive is meer dan 30 km lang. Je kan zo ver wandelen als je zelf wil.
Dus, wat je ook verkiest - een wandeling in de Lairig Gartain, een bergtochtje op Stob Dubh, een autorit doorheen Glen Etive of een wandeling langs het zuiden van Loch Etive - Glen en Loch Etive hebben veel moois te bieden.
Webdesign by S. MacGregor 
Wie & waarom Contact