Loch Affric Circuit

Afstand: 18 km
Tijd: 5-7 uur
Moeilijkheid: Gemiddeld
Terrein: Goede paadjes; er moet een stroom worden overgestoken die bij hoog water wat moeilijker over te steken is
Start: Parking aan het einde van de smalle Glen Affric weg (mijn wederhelft dacht dat we in Pluto waren geëindigd)

Ik geef het toe, dit is waarschijnlijk de allerlangste wandeling die we ooit hebben gedaan. Mijn wederhelft was zelfs wat nerveus, vooral omdat gewaarschuwd werd dat een gsm in dat gebied weinig soelaas kan bieden (of het moet ondertussen veranderd zijn). Dit gezegd zijnde, het zijn goede paden en de wandeling is toch vrij populair, dus je zal er nooit helemaal alleen lopen. Ook deze wandeling is terug te vinden op de website van Walkhighlands als ook in verschillende wandelgidsen. De wandeling rond Loch Affric wordt terecht beschreven als een "pareltje".

Zoals zo vaak begin je aan het parkeerterrein. Ja, je moet een kleine bijdrage betalen. Maar er zijn WC's! En die zijn heel, heel nuttig na zo'n lange rit.

Je wandelt in tegenwijzerzin. Het duurt niet lang voor je de Affric Lodge voorbij wandelt. Het is een van de weinige gebouwen op de route.
Meer nog, eenmaal je de boerderij voorbij bent, wandel je tussen de dennenbomen, dennenbomen en bergen. Zaaalig.

Zoals je kan zien is het een duidelijk pad met weinig schaduw. Dus geloof me maar als ik zeg dat je gerust een extra laagje zonnecrème mag smeren. (Op een minder goede dag kan je waarschijnlijk wel een degelijke regen-outfit gebruiken.) Maar vooral, geniet van de dennenbomen. Er zitten "granny pines" tussen en dat zijn echt oude exemplaren. Ik was vooral in de wolken dat er ook jonkies tussen stonden. De toekomst is verzekerd rond Loch Affric.

Maar er is er toch eentje die alle aandacht naar zich toe zuigt: de Munro Mullach Fraoch-choire (letterlijk vertaald is dat iets van "top van de cirque (een steile holte bovenaan een berg) vol met heide"). Die ligt een heel eind achter Loch Affric, maar hij is zo prominent aanwezig dat je zou zweren dat ie vlak aan de oever ligt.

Je kruist de Allt Coire Leachavie over een brug maar blijft op het hoofdpad. Geleidelijk verminderen de dennenbomen en uiteindelijk bereik je het uiteinde van Loch Affric. Vooraleer je Loch Coulavie bereikt, moet je de Allt Coulavie oversteken over stenen. Toen wij de wandeling deden, was dat geen probleem, maar als het water hoog staat, is het wat moeilijker om hier droog over te geraken.

Blijf op het pad, dat nu zuidwaarts gaat, tot je een breder pad bereikt. Als je rechts zou afslaan, wandel je naar de "eenzaamste jeugdherberg": Alltbeithe. Maar wij keren terug en gaan genieten van de zuidkant van Loch Affric.
Je wandelt op de brug over de Affric rivier zodat je nu zicht krijgt op de noordkant van Loch Affric. Neem steeds het brede pad (eentje waar een jeep kan op rijden). Als je meent dat het nu net iets minder "in-het-midden-van-de-natuur" aanvoelt, kijk dan even rond. Je wordt omringd door prachtige dennenbomen (je kan er zelfs een paar knuffelen) en aan de overkant word je verleid door een rij bergen. De meest opvallende is Sgurr na Lapaich (rotsachtige piek van het moeras).

Op je linkerkant zal je ook een klein heuveltje passeren. Als de vele kilometers wandelen, rondkijken - en in mijn geval - dennenboompjes bewonderen nog niet alle energie uit je lijf hebben gehaald, kan je nog een klein klimmetje doen om nog meer fantastische panorama's te bewonderen.

Blijf steeds op het hoofdpad. Maar als je niet nog kilometers in het Glen Affric National Nature Reserve wil ronddolen, dan sla je toch beter links af naar de parking.
Na zo'n fantastische dag zeg je dan misschien hetzelfde als mijn wederhelft: "Dit kan toch geen 18 km geweest zijn!".

Terug naar de beginpagina.

• Een beetje hoger graag
• Glen Affric
• Great Bernera
• Rothiemurchus