Rothiemurchus - Twee wandelingen voor de prijs van één

Afstand: 16 km (of 2 x 7 km)
Tijd: 5 uur (of je moet mij zijn)
Moeilijkheid: Gemiddeld
Terrein: Meestal bewegwijzerd; één stukje kan nat zijn
Start: Parking langs de weg, Coylumbridge

Ik zou willen beginnen met het volgende: Rothiemurchus is ongelofelijk mooi. Zonder overdrijven, maar dit is een van die plekjes waar alles gewoon juist zit/staat/ligt. Of je nu gewoon aan het loch wil vertoeven, een klein toertje wil doen, een serieuze wandeltocht wil ondernemen of begerig wil kijken naar de omliggende Munro's, je kan het daar allemaal.

Het is niet alleen de omgeving, al is dat al genoeg om zowat iedereen te verleiden. Het is ook het feit dat het gebied zo goed onderhouden is. Dit stukje privé-eigendom is de eigenaars duidelijk dierbaar. De paden zijn breed en makkelijk om op te wandelen. Van nul tot boven de honderd, iedereen is hier welkom.
En dan is er de flora. De bomen. Mijn God, de dennenbomen in Rothiemurchus. Voor een zelfverklaarde dennenboom-fanaticus is dit een waar paradijs. Je kan nauwelijks geloven hoeveel boompjes ik bewonderd, begroet en gefotografeerd heb. Dat mag verklaren waarom we iets langer over de wandeling hebben gedaan dan gepland. Yep, Rothiemurchus maakt deel uit van het Oude Caledonische Woud. En hoeveel ik ook hou van mijn dennenbomen in Glen Orchy, Rothiemurchus is echt een droom om dennen in alle formaten te bewonderen: van baby's tot peuters, pubers, volwassenen, de befaamde granny pines (de oudjes) en uitzonderlijke geraamtes. Regeneratie ten top. Ik heb nog nooit zoveel jonge en oude bomen samen gezien. Aantrekkelijk, groots, grappig... Je vindt ze er allemaal.
Er groeit ook jeneverbes, nog zo'n restant van het Caledonische Woud. Dus dat was mijn reden om ginder te gaan wandelen. Maar laat je vooral niet tegenhouden om het gebied zelf te ontdekken.

Op de pagina van Walkhighlands vind je tal van wandelingen in de regio en wij besloten om er twee te combineren van elk ongeveer 7 km: Rothiemurchus Forest en the Iron Bridge (de IJzeren Brug) plus Loch an Eilein en Loch Gamhna. We moesten een uur rijden tot Rothiemurchus en vonden het zonde om na twee uur al terug te keren, dus deden we beide in één keer. Eén waarschuwing: de omgeving bewonderen kan heel, heel veel tijd in beslag nemen.

We begonnen met de Iron Bridge wandeling en stapten dus tot aan de IJzeren Brug. Maar i.p.v. daarna richting Coylumbridge terug te keren, volg je gewoon de wegwijzer richting Loch an Eilein. Zo simpel is het. (PS Gelieve op de foto de jeneverbes en het veelvoud aan jonge grove dennen op te merken.)

De afstand tussen de wegwijzer en het aansluitingspunt voor Loch an Eilein is zowat een kilometer, op zeer begaanbare paden.

Ondertussen kan je van het panorama genieten. Een besneeuwde Braeriach piepte geregeld boven het dek van de bomen.

Eenmaal aan de lus rond Loch an Eilein gearriveerd, kan je links of rechts kiezen. Ik ben nogal een mens die graag met de klok meegaat, dus wij kozen links en wandelden even langs de oevers van het loch.
Een beetje verder is er een pad links en dat leidt naar Loch Gamhna.

Dit pad wordt niet onderhouden, is smaller, oneffener en ook natter op sommige plaatsen. Bovendien moet je ook opletten dat je het kleinere pad rechts niet mist een beetje verder, want anders ben je vertrokken richting Feshiebridge, op de East Highland Way. Dus beter opletten dan wij. Het juiste pad blijft echt dicht bij het loch.
Waarmee ik wil zeggen, Loch Gamhna is een optie. Je kan ook gewoon blijven wandelen rond Loch an Eilein. Anderzijds is Loch Gamhna een heel fraai meer (zie hierboven) en rond de oevers staan enkele bijzonder fraaie granny pines. Dus je moet voor jezelf uitmaken of je het exemplaar rechts wil missen of niet.

Halverwege onze wandeling namen we een korte pauze aan Loch Gamhna. We hadden toen al onze lunchpauze genomen aan de IJzeren Brug, een arsenaal foto's genomen en een kleine omweg op de East Highland Way gedaan. We waren toen exact vier uur onderweg. Oeps.
Dus besloten we om tijdens de tweede helft niet meer zoveel foto's te nemen. Maar de ruïne in Loch an Eilein kan je niet zomaar voorbij lopen. Vroeger broedden er visarenden, maar sinds ze weggejaagd werden in de negentiende eeuw zijn ze nog niet teruggekeerd. De visarenden hebben wel terug hun toevlucht gezocht in het naburige Loch of the Lowes.
Loch an Eilein is een bijzonder populaire plaats en wanneer je er ook bent, er zal altijd wel iemand in of rond het loch hangen. We zijn niet zo tuk op menigten, dus wandelden we wat sneller door.

Na de volledige toer rond Loch an Eilein, kom je weer uit aan de splitsing die je terug naar de eerste wandeling brengt. Ja, je hebt dit stuk al gedaan. Het is nog steeds even prachtig. Geniet van het landschap.
Uiteindelijk arriveer je aan de eerste wegwijzer en nu volg je het pijltje richting Coylumbridge. We waren al wat moe, maar de omgeving was nog steeds adembenemend. Zoveel pareltjes van grove dennen. En dan was er nog een zekere Cairn Gorm die hard zijn best deed om er zo aantrekkelijk mogelijk uit te zien. Of niet soms?
Mijn wederhelft heeft het echter niet zo begrepen op dat soort macho gedrag.

We hadden exact twee uur nodig voor de tweede helft van de wandeling. Niet slecht, zou ik zeggen. Maar wat een dag, wat een pracht van een dag in dit wondermooie gebied.

Meer informatie over Rothiemurchus en alle activiteiten ginder vind je op hun website.

Terug naar de beginpagina.

• Een beetje hoger graag
• Glen Affric
• Great Bernera
• Rothiemurchus